نقش و اقدامات احتیاطی هیدروکلوئیدها در درمان زخم های فشاری

I. نقش هیدروکلوئیدها در درمان زخم های فشاری

پانسمان های هیدروکلوئیدیعمدتاً از سدیم کربوکسی متیل سلولز تشکیل شده است که آبدوست و چسبنده است. آنها به روش های زیر باعث بهبود زخم های فشاری می شوند:

1. می تواند با اگزودای زخم تماس پیدا کند و لایه ای از ژل مرطوب را تشکیل دهد و یک محیط مرطوب و بسته برای بهبود زخم فراهم کند و تکثیر سلولی و حرکت سلول های اپیتلیال را تقویت کند.

2. نیمه تراوا است، می تواند تهاجم باکتری را جدا کند، تولید مثل باکتری را مهار کند و خطر عفونت را کاهش دهد.

3. ویسکوزیته خوبی دارد، محکم می‌چسبد بدون تأثیر بر فعالیت‌ها، محکم به پوست می‌چسبد و ایجاد آلرژی آسان نیست.

II. اقدامات احتیاطی برای استفاده که باید درک شود

1. پانسمان های هیدروکلوئیدی برای زخم هایی با عفونت های شدید، استخوان ها و تاندون های در معرض دید و ترشح زیاد توصیه نمی شود.

2. پانسمان های هیدروکلوئیدیپس از تماس با ترشحات زخم، ژل تشکیل می دهد. هنگامی که پانسمان باز می شود، مواد چرکی مشابه آن در زخم دیده می شود که با بوی خاصی همراه است. گاهی اوقات تغییر رنگ و تورم در ظاهر دیده می شود که پروتئین موجود در خود پانسمان و اگزودا است.

3. پانسمان های آلژینات را می توان برای زخم هایی با جراحات سطحی تا تمام ضخامت، زخم هایی با مقادیر متوسط ​​تا زیاد اگزودا، حفره ها و سینوس ها، زخم های عفونی و خونریزی دهنده استفاده کرد، اما برای زخم های خشک و زخم های اسکار توصیه نمی شود.

4. برای زخم هایی با رشد بیش از حد بافت گرانوله و مقدار زیاد اگزودا، می توان از پانسمان های فوم برای مرطوب و تمیز نگه داشتن ناحیه موضعی با استفاده از ظرفیت جذب اگزودای قوی آن استفاده کرد و از باندهای الاستیک برای جلوگیری از تکثیر بافت گرانوله استفاده کرد. .

5. زخم را مرطوب نگه دارید و پوست اطراف آن را خشک نگه دارید تا به دلیل تغییر مکرر پانسمان روی ترمیم سطح زخم تأثیری نداشته باشد.

6. برای بیماران مبتلا به زخم فشاری، برگرداندن لازم است و استفاده از وسایل و پانسمان های مختلف نمی تواند جایگزین چرخش شود.